Ljubica Kubura slika “Beogradski akvarel” bojama melanholije, ljubavne zanesenosti, radosti života, ali i prolaznosti i smrti. Sklapajući mozaik života raznolikog beogradskog sveta, ona ovim pričama slika svoj grad tako, da me vraća u sećanja na onaj lepi Beograd, na onu gospodu kojoj smo se divili, ali i čudili i koji daju Beogradu poseban šmek, sa svim svojim kontrastima.

Ljubičine priče su kratke, ali izazivaju snažne emocije, govore o običnim ljudima sa kojima se lako poistovećujemo ili ih prepoznajemo u svom okruženju. 

Neretko su glavni likovi muškarci koji čeznu, sanjare i tiho obožavaju Jagodu Pribićević, Teodoru Pavlović, Višnju i druge bezimene beogradske lepotice, ali su i hipohondri, nesrećnici skloni ubistvu i samoubistvu. U Beogradskom akvarelu, boje se razlivaju od suza, tuge i sete jer su to emocije koje preovladavaju.

Posebna pohvala za mog knjiškog druga @knjigosaurus i ostvarenje njegovih snova – Izdavačka kuća “Ključ izdavaštvo”. 

Kvalitet izdanja i lep font, ćirilični, učinili su čitanje izuzetno prijatnim. Svaka čast!

Čitajte s radošću,
Vaša Tatjana